[NZ][N]Koszmar

Amisia

Ból jest najlepszym lekarstwem na złamane serce

Była sama wiedziała, że on jest w gdzieś niedaleko, wiedziała, że powinna uciekać, że nie powinno jej tu być.Jednak egzamin trzymał ją w miejscu wiedziała, że jeśli wyjdzie będzie musiała z kimś walczyć.Po chwili wpatrywania się w walkę swoich nowych kolegów z drużyny z ich nauczycielem westchnęła i powoli wyszła z krzaków w których jak dotąd się chowała.Powoli rozglądając się naokoło poprawiła rozczochrane różowe włosy i lekko westchnęła. Może jej nie poznał i się nie pojawi? Była jednak w błędzie.
-Nie sądziłem,że sama wyjdziesz z tych chaszczy, Sakura-rozległ się mrożący krew w żyłach kpiący głos- zabicie cię będzie łatwiejsze niż cokolwiek innego.
-Skoro tak wyjdź tchórzu- krzyknęła dziewczyna wychodząc na środek polany.
Dziwny głos tylko się zaśmiał.
-Jeśli tak chcesz-powiedział około 14 letni brunet pojawiając się pod drzewem stojącym na polanie- zadowolona, cukiereczku.
-Jesteś okropny- odparła dziewczyna wykrzywiając się.
Chłopak tylko się uśmiechną znikąd wyciągną katanę i zaatakował dziewczynę, która w ostatniej chwili zrobiła unik odskakując. Jeszcze lecąc wyciągnęła kilka shurikenów i rzuciła w chłopaka.Te zrobił unik, dziwną minę i znikną w chmurze dymu zostawiając samotną różę w miejscu w którym wtedy stał, Sakura ją bezceremonialnie rozdeptała.

W ciasnym, skromnie urządzonym pokoju z krzykiem obudziła się różowo włosa dziewczyna.
-Oby to się nie stało naprawdę- wyszeptała do siebie idąc do łazienki, po drodze o mało co nie wywróciła się o stertę gratów

Mam nadzieję, że nie zrobiłam za poważnych błędów.

Amisia

Mały fragment pierwszego rozdziału, sorry za dziwny prolog ale nie miałam wczoraj wieczorem weny,
mam nadzieję że komuś się spodoba

I cz1
nieważne jak piękna jest róża ma kolce i rani

Jedząc śniadanie Sakura cały czas się trzęsła. Ciągle martwiła się swoim snem o tamtym kolesiu s miasta czaszek. Jeśli można to nazwać snem.
-To było za realne jak na sen- wyszeptała do siebie wychodząc- Kakashi zabronił śniadania- dodała po chwili- a co mi tam jeśli on może się pojawić lepiej być w jak najlepszej formie. Nie wiadomo kogo ze sobą przywlókł.
Nie myśląc już o tym i ignorując mijanych ludzi ruszyła na miejsce spotkania.
Kiedy dotarła zauważyła, że Sasuke i Naruto już są na miejscu. Kawałek dalej stała dziwna brunetka mniej więcej w ich wieku ubrana w sięgający ziemi płaszcz.
Sakura zmrużyła oczy przyglądając się jej ze swojej kryjówki za drzewem. Jej chakra była dziwnie podobna do chakry Sasuke, jednak jej aura była zupełnie inna chłodna, opanowana, gotowa w każdej chwili kogoś zabić bez wahania. Dochodząc do takich wniosków mocniej ścisnęła dziwny pakunek który cały czas miała przy sobie.
Kiedy wyszła z ukrycia brunetka lekko zmarszczyła brwi, a Naruto zaczął ją pytać o dziwny pakunek który ze sobą przyniosła. Sakura milcząc przyglądała się brunetce.
-Kakashi jeszcze nie przyszedł? Spóźnia się, to zły nawyk-zauważyła odsuwając się od Naruto.
-Powinnaś się cieszyć sama się spóźniłaś- zauważyła brunetka.
Sakura ledwo zdążyła się dziwnie skrzywić kiedy pojawił się Kakashi i zaczął wprowadzać w ich test i i przedstawił brunetkę jako Amae

Grabarz

Nie chcę być zbyt ostra, ale nasuwa mi się tylko jedno logiczne stwierdzenie: ależ chętnie bym Ci przypierdoliła słownikiem! I do tego jakimiś ćwiczeniami z gramatyki oraz interpunkcji, skoro już przy tym jesteśmy. Może jakaś wiedza na temat ojczystego języka wpadłaby Ci do głowy od takiego uderzenia, skoro kilka ładnych lat edukacji nie zdołało Ci wpoić podstawowych zasad posługiwania się poprawną polszczyzną...
Przejdźmy teraz do konkretów. Czyś Ty kiedykolwiek czytała jakąś książkę? Opowiadanie? Artykulik jakiś chociaż? Wychodzi na to, że nie. To, co zaprezentowałaś, jest "z dupy wzięte", jest o wiele za krótkie nawet jak na notkę, cóż tu dopiero mówić o opowiadaniu! Całość jest jednym wielkim chaosem, obficie doprawionym absolutną nieznajomością interpunkcji oraz gramatyki - dawno już nie widziałam tak całkowitej ignorancji wobec składni oraz poprawnego zastosowania przecinków. Co do treści tego "dzieła", wybacz, ale się nie wypowiem - niby próbujesz o czymś tutaj opowiedzieć, ale ciężko cokolwiek z tego językowego burdelu wyłowić.
Naucz się żyć w zgodzie z budową zdań, oswój przecinki, a już będzie odrobinkę lepiej. Uzbrojona w nowe, niezwykłe umiejętności, będziesz miała możliwość zbudowania świata, w którym utwór się dzieje, opisania dokładnie tego, o co Ci chodzi, namalowania słowem obrazu, który chcesz pokazać czytelnikowi. Pisanie jest trudną sztuką, zwłaszcza jeśli mówimy o DOBRYM pisaniu - przede wszystkim dużo czytaj. Potem staraj się, ćwicz, pracuj, a może coś Ci zacznie z tego wychodzić.
Tyle ode mnie.

Pozdrawiam dość ozięble z deszczowego Krakowa!
Dyżurna Sadystka Strefy Naruto:
Grabarz.

Hibari

o bogowie, a za tym jak tęskiniałm! XDDD