[NZ][N]Więzi - Wstęp.

Kitsune

A więc doszło i do tego. Kitsune wymyśliła (Lub raczej udaje, że myśli) coś krótkiego, coś dzinwego, coś... Zresztą, zobaczcie sami. Oto... Wstęp. Będzie tego maksymalnie trzy części, nie wliczając poniższego wstępu. Sama nie wiem, czy to się w ogóle kupy trzyma, ale przecież w kupie raźniej, mimo że śmierdzi i kupy nikt nie ruszy, więc to COŚ ląduje tutaj. Obrzućcie pomidorami. Zgniłymi najlepiej. Prezentuję Wam... Więzi.
PS. Hmm... Ostatnio odkryłam mnogość korzyści z pisania tym stylem. Znaczy, krótkie zdania, czasami ich równoważniki. Przecież nie muszę cały czas używać tych dłuuuuuuugich wypowiedzi. *Przygląda się swojemu ostatniemu zdaniu na piętnaście linijek* ^^''

___________________________

Biel.
Mgła.
Oni.
- Spójrz mi w oczy. Co widzisz?
- Szkarłat. Zło. Wściekłość. Strach...
Zamknął powieki.
- Spójrz teraz.
Otworzył oczy.
- Smutek.
- I...?
Odwróciła wzrok.
Umilkła.
Uniósł jej podbródek.
- Powiedz.
Zacisnęła pięści.
Zwróciła ku niemu spojrzenie.
- Pustkę. Wszechobecną pustkę.
Analizował jej słowa.
Czy to chciał usłyszeć?
Nie.
Kontynuowała.
- Jesteś inny. Doświadczony życiem. Przekształcony. Zmęczony świadomością istnienia.
- Zmęczony życiem?
Zmrużyła oczy.
- Pusty. Tylko pusty.
- Bez uczuć?
- Bez przyszłości. Bez przeszłości. Bez życia. Pusty.
- Jestem żywy.
- Co nie dowodzi wartości.
- Sądzisz, że jestem nikim?
Odwróciła się.
Widział jej drgające ramiona.
Spuszczoną głowę.
Wciąż zwinięte dłonie.
Rachityczną sylwetkę.
Nie miał siły.
Nie potrafił spojrzeć w jej twarz.
Twarz zalaną łzami.
Stał i patrzył.
Otarła słone krople.
Popatrzyła na niego.
Westchnął.
- Więc...
- Chcesz wiedzieć?
Napotkali swoje spojrzenia.
Trwali zapatrzeni.
Cisza odrętwiała.
Myśli spłonęły w wieczności.
Doznania przyćmiły rzeczywistość.
Zaowocowały prawdą.
- Tak.
Jej wzrok był stanowczy.
Nieprzejednany.
Zimny.
Smutny.
Raniący.
Wieczny.
- Jesteś nikim.
A wtedy czas zatrzymał się i pochłonął swym ogromem wszechstwór przepaści umysłu i duszy.
__________________________
*Idzie po szmatkę, aby strzepać wszystkie przyklejające się do ekranu zgniłe pomidory.*

Van

*skacze*
Jakie to fajne i takie inne^^ Normalnie świetne, Kisuś xP Moherku kochany. Zasadnicze pytanie: Kiedy następna część?

Kitsune

Hmm... Jak mnie Wena nawiedzi w nocy i przeleci, jak strach (Chodźmy w nocy do lasu! Strach nas przeleci! - Nasz ukochane wycieczkowe hasło). XD
A tak na serio, to niedługo. Po notkach na blogach. ^^

Van

Ekh... no to za nim to dasz to ja już umreeee! Ja chcę teraazz! *macha rękami*

Kitsune

Nie umieraaaaaj! Będzie niedługo. ^^

Van

Mam nadzieję!

Hibari

Aaaaa! Świetne! Taki.. inne, ale cuudne^^.
Przypuszczem, że to Sakura i Sasek, choć mogę się mylić, bo ja ciężko coś załapuje ^^"
W każdym będź razie czekam na kolejną część!

Kayko

Boskie, genialne .. <zaczyna>ty łap szmatkę i ocieraj moje łzy. Mnie to bardzo wzruszyło, ja nie wiem ale mnie takie rzeczy ruszają...
Mam pewne podejrzenia co do postaci, które pojawiły sie w tym ficku i mam nadzieje ze dobrze trafiłam XD

Elle

Świetne. A sposób zapisu bardzo mi się spodobał. A zakończenie... Poezja. Na nic więcej mnie nie stać. Doszłam do wniosku, że ty i Fu to najlepsze pisarki na tym forum.

Fushigi

Najpierw Elle.
Wiesz co? Kits jest najlepsza. Zgadzam się ^__^ Ale nie ja...
Nie przesadzajmy ^^"

A teraz Kit.
Wiesz co? To było takie... Takie... Takie piękne. I smutne... I... Cudownie opisane. Te zdania nadały taki klimat, że nie da się powiedzieć nic innego... Niż wspaniałe.
Będziemy czekać na kolejną część. I na notki! xD

Klaja-chan

Kituś ! No i ja nigdy nie wiem jak skomentować fic, tak, by oddać to co czuję. No. Krótkie, ale niewątpliwie treściwe. Nie brak tu smutku, łez , niepewności, bólu, ale i...czego ? Myślę że i z domieszką piękna. Ale kim są bohaterowie ? Klaj nie wie ! Brak mi niestety odpowiedniej ilości inteligencji, by to stwierdzić. ^^"
Takie...hmm...tajemnicze.

ewelajna

Chyba nie ma czego ścierać z ekranu. To było niezłe. Co prawda mnie aż tak do gustu nie przypadły te krótkie zdania, ale nastrój podpasował jak najbardziej. Taki smutek, złość, poprostu mieszanina uczuć kłębiąca się w człowieku. Bosko!^^

Elle

Chciałaś krytyki, taaaak? To lecim

Forma inna, lecz mogłabyś rozbudowac trochę w nich uczucia. Było napisane za płytko. Tak... pobieżnie. Znalazłam ze dwa przecinki, natomiast zakończenie było trochę niedopracowane. I wrócę jeszcze do formy. Jak na długie opowiadanie, nie jednopartówkę, to jest nieodpowiednia. Amen, koniec.

Wiesz co, Kit? Co jeszcze do tego posta...
Kłamałam!

Rose

Nie bardzo lubię taką pisemną formę, o. Ale coo taam. Liczy się treść.
A treść urzekająca. Dotykająca dna duszy, otoczonej wydawałoby się niezgłębionymi mrokami. Aaach.

Ros zebrało się na dziwne komentarze. O .__.

Atiasha

Kits, czy ja już czciłam cię jako boginię? Nie? O.o To od tej pory zaczynam! *opada na kolana i zaczyna bić "allachy" w kierunku Kits*
Strasznie spodobał mi się ten styl. Bo stylem można to nazwać, prawda? Chyba ja. *odpowiada sama sobie, nie patrząc na pełne litości spojrzenia innych*
Zajebiaszczo mi się podobało. Rzec mogę tylko tyle.
Kocham Cie, wiesz? Wszystkich was kocham...

Reharahte

"wszechstwór" - to nie jest słowo, którego uczyła mnie mama... Nie znam go, ale może gdzieś tam istnieje, skoro go użyłaś. Dla mnie - jest jak nowomowa - plastikowe, sztuczne.
Ale nie zrażaj się:) Chodzi mi tylko o to jedno słowo!
Reszta była piękna i inna, a takie teksty lubię. Na prawdę zauroczyłaś mnie tym dialogiem. Jest pełen iskier... czegoś co się czuje wewnątrz. Po prostu - trafia do mnie.
Dobrze potraktowałaś Sasuke. Zasługuje na to.

Guś.

Obiecałam, że skomentuję, więc do dzieła. Późno, ale jest.

Bardzo spodobał mi się styl, którym pisałaś opowiadanie. Tak jak napisała Elle - końcówka była cudowna. Całe FF ma w sobie to coś. Jest urzekające.
Jak dla mnie, to opowiadanie jest refleksyjne. I przepełnione uczuciami, czyli tym, czego brakuje Sakurze w Sasuke.
Naprawdę, czekam na następną część.
I podziwiam tą.

Irate

No jasne, Irate ma straszne zaległości w fickach.
Ale nic.

Słowa były ograniczone, to dobrze.
Dla mnie nie jest to "urzekające", jak to napisała Ag i Rose.
Ma w sobie to coś, oczywiście.
Każde zdanie czytało się osobno, było osobne.
Pasuje mi to.
Ale nie pasują mi słowa "rachityczna sylwetka".
Czy to miało oznaczać, że Sakura, jako małe dziecko, została dotknięta niedoborem witaminy D?
Hm, aha.

Kitsune

Reś... Dzięki. ^^'' Jeszcze nikt nie nazwał moich prywatnych neologizmów (wszechstwór, młodoczesny, stwożek xD, wielaki, wszechprzestrzeń, utrwały, jasnoranna... Oj, dużo mam tego... ^^) nowomową. ^^''
I do tego plastikową. Oj, oj, awansowałam! ^^''
Ja siem po prostu tak wyrażam... Nie lubię powtarzać słów po innych, dlatego je sobie tworzę. Dla potrzeb artystycznych. ^^
Irytku... Według mojego słownika wyrazów bliskoznacznych, rachityczny to inne oznaczenie delikatnego, kruchego. A jakoś nie wyobrażam sobie Sakury jako szerokiej w barach strongmenki... Bardziej jako kwiat wiśni - subtelny, lekki. ^^''
Ell, Fuś... BUAHAHA! *Dziki rechot* Ja - najlepsza? Rozumiem, że WY oraz inne pisarki na Forum jesteście wspaniałe, genialne i utalentowane, ale JA? Nie no, kupa śmiechu! ^^
Ell i kłamliwy post... O to mi chodziło. Żeby było jak najmniej uczuć. Żeby ta ich odrobina poruszyła wyobraźnię czytelnika, żeby sam wyraził to, co bohaterowie mogą czuć. A zakończenie miałobyć jednozdaniowe, bo to wstęp. Poza tym... To nie będzie jedyna forma. Może i jest nieodpowiednia, ale... Poczekajmy na następną część... ^^
Ati...Nie wygłupiaj sieeeem... *rzuca półgębkiem z jawnym zażenowaniem do Ati, podnosząc ją z ziemi* Mnie się nie należy... Ach, i my Ciebie też! ^^

Reharahte

Może i jestem przyzwyczajona do neologizmów, ale toleruję je tylko w liryce. Tam można więcej. Nie nadają się do epiki, bo tam mniej zastanawia się nad słowami, więc prawdziwe znaczenie wyrazu słowotwórczego może nam uciec... hmmm... no nie wiem:P

Kitsune

Ach, oczywiście jeszcze
Guś... Dzięki za komentarz! <33 ^^

Namida

Kits... ja... czekaj moment... muszę sobie wszystko poukładać.
Kochanie, ja myślę, że masz błędne pojęcie o sobie. Nie doceniasz siebie samej. Patrząc w lustro mówisz pokraka, beznadzieja, nic... a ja patrząc na ciebie... źle... patrząc na twoje dzieła mówię - doskonale zapowiadający sie pisarz, osoba godna nazwać sie mianem człowieka. Kit ja wiele w życiu widziałam , wiele w życiu czytałam i słyszałam. Poznałam opinię wielu ludzi i tak nauczyłam się tworzyć swoja własną. Mojej opinii o tobie nic nie zmieni. Jesteś świetna w tym co robisz. Ty wystukujesz słowa w klawiaturę, myśląc "słowa", ja czytając je myślę "emocje, uczucia" Dla mnie twoje słowa mają w sobie to coś. Nie są puste, czy bezbarwne. Są tak barwne jak barwna jest ich autorka. Według mnie nie wierzysz w siebie i swoje możliwości, ale gdybyś spojrzała na to z perspektywy nas, czytelników zobaczyłabyś jak są świetne. Może wtedy wreszcie, wierząc już w siebie z rozkwitającego pączka stałabyś się natychmiast dorodnym kwiatem wabiących wszystkich w około swoją naturalną perfekcją.

Kitsune

Kitsune: *mdleje*

*znów*

Kitsune potrzebuje kilkudziesięciu mintu, żeby dojść do siebie, po szoku, jaki doznała. Prosimy o wyrozumiałość. Kiba.

Van

* Van wyskakuje zza kurtyny z miską wody*
Wstawaj!

*wylewa wiadro na Kits*

Wstawaj! Cała noc przed nami!

Atiasha

Cała noc przed nami! Za tańcz ze mną tylko jeden raz, ostatni raz ! xD
Ati odbija, odbija, odbija ... *mruczy pod nosem*