[Z][N] Pamiętam ciebie.

sakura-life

Pamiętam ciebie, siedzącą pod umierającym kwieciem wiśni – więdłaś razem z nim. Pożółkłe, wyschnięte płatki wirowały wśród przestworzy, targane przez każdy szmer wiatru. Widziałam twoje oczy. Eteryczne piękno w popłochu uciekało, rozchodząc się na wszystkie strony. Szmaragd powoli matowiał, gnił z tęsknoty, lecz ty tego nie dostrzegałaś – twój wzrok utkwiony był tylko w jednym miejscu, tam gdzie miał stać teraz on. Oczekiwałaś, ty – tonąca w rozpaczy. Więdłaś mój piękny kwiecie, czy ty tego nie wiedziałaś? Zabijałaś się w milczeniu, a ja tylko stałam, opasana w bezradność i wpatrywałam się w twoje nieme cierpienie.
Gdy ty umierałaś, ja umierałam razem z tobą, zatracona duszo. Cisza tkała między nami swoje nicie, wiła się i plątała, odbierając nam każde niewypowiedziane słowo. Nasze więzi leżały sponiewierane w pustce. Dlaczego? Dlaczego moja przyjaciółko tak się stało? Zobacz do czego doprowadziłyśmy – zamordowałyśmy naszą przyjaźń i porzuciłyśmy ją na przeraźliwym bezdrożu. Płaczącą i zranioną.

„ Poza nami wielki czas
kilku zmarnowanych szans
nie brakło, nie zabrakło słów i snów”

Pamiętam ciebie, stojącą we łzach nieba – szlochałaś razem z nim. Znajdowałaś się pośród arii, jaką tworzyło twoje oblepione żałością, rozdarte serce. Pozwoliłaś, aby zadał cios – zrobił to. Och, gdybyś wiedziała, jak mnie to zabolało! Otworzyłaś się przed nim, pragnęłaś jak nikogo innego, a ja stałam w cieniu. Zapomniana, na skraju twej świadomości, pochłaniana przez ciemność. Odszedł, zostawił ciebie! Więc powiedz mi: czemu za nim czekasz? Czemu błądzisz wzrokiem, szukając jego niewyraźnej sylwetki? Czemu twoje poniżone serce ciągle pragnie dla niego bić? Czemu dla niego – nie dla mnie...
Powiedz mi, kto ci skradł ten uśmiech, którym porwałaś mnie do tańca uczuć? Nie, nie mów. Wiem. To on, prawda? To on zabrał ci wszystko i zostawił – samą. Och, przyjaciółko. Spróbujmy jeszcze raz. Tylko daj mi szansę. Odnajdziemy nasze więzi. Będziemy błądzić, ale razem; trzymając się za ręce. Ach, pozwól mi zatopić się w twoich ramionach, pozwól otrzeć łzy, przesiąknięte smutkiem.
Nie, nie odwracaj się. Nie spoglądaj za siebie. Przeszłość nic nie wskóra, wręcz pogłębi twoje cierpienie. Nie, nie mogę patrzeć jak zwijasz się z bólu w samotności, jak dochodzisz do własnej, wewnętrznej agonii. Chwyć moją dłoń, splećmy je w jeden silny uścisk, ja wydostanę cię z tej toksycznej katatonii, do jakiej zaprowadził cię nienasycony los. Tylko pochwyć moją dłoń. Wtedy to odnajdę ten zagubiony blask twoich oczu i odzyskam utracony uśmiech. Obiecuję Ci.

„Z moich wieczorów uzbierałem meteorów srebrny kurz,
z moich podróży same kształty, które tworzą ciepły ton.”

Zapamiętam Ciebie uśmiechniętą, mój drogi kwiecie.

Pierwszy raz w życiu coś takiego napisałam. Pisane z perspektywy Ino. O Boże, nawet nie wiem czemu tak wyszło. Po prostu impuls, chwila - napisałam. Planuję napisanie typowego yuri, bo zauważyłam, że nie ma takiej tematyki. Wogóle zaplanowałam dać coś całkie innego, różniącego się od pozostałych... Mam nadzieję, że się spodoba. Wiem, wiem, nie ma dialogów - ale mam nadzieję, że mi wybaczycie - nie lubię ich.

Hibari

Śliczne naprawde.Osobiście nie przepadam za Ino, ale czytać cos z jej perspektywy było ciekawie, takie niecodzienne. Jeszcze raz śliczne.

sakura-life

Ja również nie przepadam za Ino. Było to coś w stylu SakuIno, chociaż nie całkiem yuri.

Hibari

Dość oryginalny pomysł bo ani nie było tu nic z yuri ani z perspektywy Ino. Mówisz że chcesz napisac typowe yuri? Ja osobiście wole yaoi <może dlatego że nie trafiłam na żadne dobre yuri?> ale chętnie przeczytam^^

sakura-life

Ja właśnie przepadam za yuri. Nigdy nie pisałam yaoi, bo nie potrafię wyczuć tej atmosfery. Nie wiem, ale pisząc o dziewczynie i o jej uczuciach... jest mi łatwiej, czuję się bliższa bohaterce. Hm, w takim razie postaram się napisać jakieś dobre yuri.

Hibari

Ja tez nie umiem pisac i wole nie ryzykowac bo nie chce miec później kogoś na sumieniu jak zginie czytając moje wypociny^^ No to w takim razie czekam ^^

sakura-life

Ej, no nie mów tak! Nie powinnaś. Ja bym z chęcią przeczytała.

Elealyon

To było... piękne? Moje słowa nie wyrażają praktycznie nic, a Twoje opisują wszystko z ogromną... ogromną... Łatwością? Prostotą? Nie, to też nie to. W moim ubogim słowniku brakuje tych kilku słówek niezbędnych do przedstawienia uczuć i myśli. No cóż, to moja największa bolączka.

sakura-life

Nie, wyrażają. Naprawdę.
Miło mi słyszeć takie słowa, cieszę się.

Seiko-chan

Jej... Aż dech mi zaparło. Pięknie to wszystko przedstawiłaś. Nie, zaraz. Pięknie? To za mało powiedziane. Cóż jeszcze mogę powiedzieć... Czekam na Twój kolejny fanfick!

sakura-life

Oj, to chyba może trochę potrwać... Narazie muszę odpocząć - za dużo piszę, ale to prawdopodobnie przez ten przypływ "weny" o ile można tak to nazwać. Hehe.

Yennefer

Ło matko...cóż to za ciudo widzą me oczy? xD Śliczne, cudowne, genialne, super ekstra bombastyczne ( taaa...podziwiajcie mą inteligencję i wrodzoną elokwencję xD). I wreszcie yuri...znaczy nie było takie typowo yurowate, ale kurczę, śliczne. Ja też lubię yuri a na widok yaoi mnie mierzi...xP

sakura-life

No zobacz, trafił swój na swego. Z chęcią napiszę jakieś yuri.

Kaede

Aj, świetne. Takie... głębokie.
Na prawdę bardzo mi sie podobało.
Nie wiem co mam jeszcze napisać, bo moje poprzedniczki wykorzystały już chyba wszystkie określenia wychwalajace to dzieło pod niebiosa ^.^

W każdym bądź razie:
Kaeś podziwia. ^.^

sakura-life

Dzięki Kaeś. Miło mi to słyszeć.
Ach... podziwiasz.... Jej... *rozmarzyła się*

Elle

A ja będę inna.

Nie podobało mi się. Nie mam nic przeciwko yuri i to nie paring mi przeszkadzał. Przeszkadzały mi te wyolbrzymione słowa. Miałam wrażenie, er robisz opisy opisów. Już czasem nawet nie wiem, o co chodzi. Tekst tego typu to wyznania lub przemyślenia. A fragmenty np. "dochodzisz do własnej, wewnętrznej agonii", "targane przez każdy szmer wiatru", czy "opasana w bezradność" i "Cisza tkała między nami swoje nicie, wiła się i plątała" wydawały mi się przesadzone i nie na miejscu. Skoro to są czyjeś myśli, to jakim sposobem ktoś używa takich wyrażeń, myśląc? W ogóle zauważyłam ostatnio, że przesadzasz z opisami. Są takie zbyt... wydumane. Nie lubisz dialogów? Każdy ma prawo ich nie lubić. Jednak nie można ich całkiem omijać. Owszem, w tym tekście nie pasują. Ale nawet na blogu już ich prawie nie ma.

Co do całości opowiadania... Jestem na nie.

sakura-life

Nie, rozumiem. Nie staram się ich całkiem omijać. Tylko trafiłam na coś, gdzie mi się wydaję, że nie potrzeba dialogów. Poza tym było to coś krótkiego. Wiem, wylobrzymiam, ale chyba tak już mam. W każdym razie dzięki za krytykę, przydała się i to bardzo. Takie otworzenie oczu.

Fushigi

Qrde, napisałam ogromnie długi post... No i się Strefa wyłączyła, bezczelna =.= Teraz nie pamiętam, co chciałam napisać...
Aha, Elle, nie zgodzę się z Tobą. Te opisy faktycznie są wymagające, ale nie musiałam ich czytać po kilka razy, żeby je zrozumieć. Widziałam gorsze, takie naprawdę przesadzone. Tutaj serio nie są takie złe. Oczywiście według mnie ^^
A dialogi? Zazwyczaj są potrzebne, ale tu takiej potrzeby nie widzę ^^

Irate

A ja z kolei przyznam rację Elle. Niektóre wyrażenia absolutnie nie pasują do miejsc, w które je powstawiałaś.
W każdym razie - treść podobała mi się. I sama nie wiem, co więcej mam napisać, bo wszystko napisała za mnie Elle.

Elle

Czyli nie jestem osamotniona w swoim twierdzeniu? *szok w oczach*
Fu, nie chodzi mi o to, że muszę czytać po parę razy, zanim się skapnę, o co chodzi. Ale niektóre opisy, a raczej ich większość, jest napisana przesadnie kwiecistym stylem. Sakura-life, odnoszę wrażenie, że czasem na siłę upychasz nizliczoną ilość metafor, epitetów, porównań... To naprawdę już zaczyna przeszkadzać. Często przez te wyolbrzymienia nie wychwytuję uczuć, jakie chciałaś w opowiadanie wlać, czy nawet jego ogólnego sensu. Jak już mówiłam- mam wrażenie, że stosujesz opisy opisów. To tak, jakbyś obchodziła naokoło drokę okrężną (Bredzę... Ratujcie!).

Fushigi

No, chyba Cię teraz rozumiem. Myślałam, że mówisz o takim... No jeju, nieważne ^^ Tak, są trochę... zagmatwane. Ale i tak mi się podoba.

sakura-life

Hm, rozumiem....
Właściwie nie wiem co powiedzieć. Taki mam styl i raczej na siłę nie będę go zmieniać - tego ode mnie nie można wymagać. Niewiadomo jak bardzo bym się starała.

Bloody

Sakura-life to było piękne. Takie wzniosłe. Aż mi się smutno zrobiło.
Serio to miało być yuri ? Myślałam, że to mówi Naruto do Sakury ^^"
Ale napisane pięknie.

sakura-life

Bloody.... łej... dzięki.

Bloody

Oj, masz talenta ^__^