Śmieszne sytuacje.

Elle

Neg, była. Zwijałyśmy się ze śmiechu chyba z dziesięć minut. Ludzie się jakoś tak dziwnie na nas patrzyli...

A łabędzie to lanserzy! I wypiął się na nas kuprem, cham jeden!

Tak, miś. Tak na mnie działasz! ^^

Fushigi

Ja też byłam dziś na rowerze. ^^ Z Anką. Ale u nas aż takich tekstów nie było, choć my ciągle się śmiałyśmy. Bo wątpię, żeby śmieszyło Was: "Patrz, pies! To wysłannik zła! Nie wołaj go, rzeka to naturalna bariera, nie moze tu przyjść! *Pies pochyla łeb i pije wodę* Patrz, a tu nagle go kelpie zjada!"
W ogóle nad rzeką miałyśmy rozrost wyobraźni. ^^

Elle

Czegos takiego nie było, ale było naprawde mnóstwo innych. Nie było chwili, w której byłybyśmy poważne. Szczególnie, jak wyjechałyśmy na ulicę. Te wrzaski "skręcaaaaaaaaaaaaj!" były bezcenne.

Nogi mi wysiadły...

Fushigi

My właśnie wplątałyśmy w to mnóstwo fantastyki i ludowych powieści. xD
Kocham takie wycieczki. ^^ Ach...

Ja się słaniam na nogach. Myślałam, że nie wlezę na drugie piętro do mieszkania... O mym siedzeniu to już nie wspomnę. xD

Elle

Ale wiesz, co jest najgorsze? Jesteś w połowie drogi, na środku ulicy, i tak zaczynają cię bolec mięśnie nad kolanami, że myślisz, iż nie pojedziesz ani metra dalej. Ała.

Ale racja. Zsiadłam z roweru pod klatką i mi się nogi ugięły. Tak siedziałam na ziemi i zastanawiałam się, za ile wstanę. XD

Fushigi

Znam to! Tragedia. Wczoraj wjeżdżałam pod taką górę. I wiesz, akurat zakręt, pobocza nie ma, a moje uda wysiadają, dosłownie. I co zrobić? Zatrzymanie się na środku czy nawet gdzieś z boku rozsądne by nie było, to musiałam jechać dalej...

A ja nawet o dziwo zakwasów dziś nie mam. Po tym wczorajszym. Tylko tyłek sobie obiłam. :P

Elle

A potem zatrzymujesz się na poboczu i jęczysz. Och, podzielam twój ból.

Wiesz, że ja też? to aż dziwne. Nwet tyłek mnie nie boli. Wszystko zaczyna się dopiero wtedy, gdy znowu na ten rower wsiadam...

Hibari

Fushigi

Starły się, co? xDD

Hibari

Najwyraźniej, bo ona taki małe zęby ma. xD

Namida

Rozmowa sprzed pół godziny.
Moja siostra (Gośka) wzięła się za krojenie piernikowego barana, jeszcze ze świąt. Kroi go i kroi, a ukroić nie może.
Ojciec : Może go tak młotkiem?
Mama: Lepiej piłą od razu.
Gośka: Zasadzę się na niego z maczetą.
Jola: Mam przynieść katanę?
Mida:*ze strachem* Nie! Jeszcze się złamie.
Mama: Gośka czego go kroisz od tyłka! Godność mu odbierasz.
Gośka - *mściwie* Godność to ja mu odbiorę jak wrócę tu z mieczem świetlnym...

Nie wiem jak was, mnie to rozbroiło.

Elle

Miecz świetlny mnie powalił. Autentycznie. XD
A ja bym mu najpierw główke odkroiła... Tak, jak zawsze je odgryzam miśkom żelkom. Sadyssssssssssssssm.

Namida

Miecz świetlny był najlepszy.
Ja tez zaczynam od głowy, to nie sadyzm.

Fushigi

Ja głowę, potem łapki.
Tak po jednej...

Negai

Boję się was... O___________________X (xD)

Fushigi

Och, myślę, że nie ma czego. xD Co Ci mogą zrobić dwa (W tym wypadku) krwiożercze wampiry i elf-mężatka? xD

Elle

Ja najpierw zeżeram główke, potem łapki, a na końcu tyłeczek... Jak jeśc, to od góry.

Wampir żelkowy. :P

Hibari

H! A ja jadam napierw głowę, potem nogi, a na końcu... brzuch? xDD

Grabarz

Ale jak najpierw pozbawisz go głowy, nie będzie już czuł reszty "zabiegów"...

Hibari

Mam rozumieć, że jestem zbyt miłosierna zjadając mu najpierw głowę? xDD Szlag, a ja tak nie lubię robić innym przysług. xP

Fushigi

Ach, Ari, masz rozumieć, że nie jesteś zUa. xDDD

Hibari

Nie jestem? O.O To źleeeee! Zdecydowanie muszę zmienić kolejność zjadania części ciał żelkowych miśków, ot co!

Fushigi

Ha, a widzisz!
Przypomniało mi się, co robiłyśmy z dziewczynami z klasy na wycieczce, w autokarze. Zjadłyśmy wszystkie żelki, oprócz jednego. Został sam, jeden, opuszczony. Posadziłyśmy go na oparciu fotela i pomyślałyśmy, że trza go na banicję wysłać. No to Aneta go pacnęła palcem i poleeeeeciał... I poleeeeeciał... Walnął w szybę blisko siedzenia nauczycielki. ^^' Więc go wzięłyśmy. Wystrzelił miśka Asiek. Poleeeeeciał! Na kolana koleżanki. No to wzięłam go ja, walnęłam i spadł gdzieś w okolicach schodków do wyjścia z autokaru. Już go nie znalazłyśmy. Ochrzciłyśmy go Panem Nabuchodonozorem i uczciłyśmy jego odejście minutą ciszy.

Hibari

Ja wysłałam kiedyś telefon na banicję. Wkurzył mnie, bo się zacinał, dziad jeden. To pacnął w ścianę i spłynął za łóżko. Fochaliśmy na siebie przez pięć minut, poczym odczułam ogromny brak jego obecności i się przeprosiliśmy. Ale! Już się nie zacinał więcej. ^_____^
Zresztą, sama też byłam na banicji.... ;____; Po tym półroczu. Brak kasy, barka kompa, brak dostępu do książek..... T.T

Fushigi

Chyba banicja jest jednak straszna. Kurna. Biedny Nabuchodonozor... gdybym mogła, bym cię odzyskała, tak! Naprawdęęęę...

Telefonem to tylko rzucałam, jak mi się nudziło. Z koleżanką, na podwórku. Który dalej poleci. xDDD Mój się rozleciał w powietrzu...